یکی از مسائلی که در جلسه در مورد آن بحث شد این بود که" چرا انجمن یک مکان ثابت ندارد؟"و آقای امیر آبادی در ایجاد یک مکان ثابت برای انجمن تاُکید کردند.
اما جالب اینجاست که ما بارها و بارها برای حل این مشکل مسیرهای مختلف دانشگاه را طی طریق کرده و به بن بست برخورده ایم. اما یک موضوع که خیلی مبهم به نظر می رسد این است که در این دانشگاه با این همه وسعت که روز به روز هم به فضای آن افزوده میشود ، یعنی یک فضای 6متری پیدا نمیشود که به یکی از انجمن های (به قول مسئولین )فعال دانشگاه اختصاص داده شود.بعد انتظار دارند که انجمنها و دانشجویان اکتیو باشند. چند وقت دیگر نمایشگاه دستاوردهای دانشگاه آزاد برگزار خواهد شد و مسئله ای که جالب است این است که آیا در بین این دستاوردها ، دستاوردهای دانشجویی هم خواهیم داشت؟! و اگر چنین است دانشگاه تا چه حد در به ثمر رسیدن آنها نقش داشته . یکی از مسائلی که دانشگاهها به آن توجه دارند انجمنهای دانشجویی و افزایش تعداد آنهاست اما شما هم باید به این موضوع معتقد باشیدکه کیفیت بهتر از کمیت است و اگر چند انجمن فعال داشته باشیم خیلی بهتر از آن است که چندین انجمن غیر فعال.
هر بار که فردی وارد انجمن میشود به دلیل نبود مکان ثابت یا تاُمین نشدن بودجه کافی و خرج شدن آن در بخشهایی همچون بخش پژوهشو مشاهده مشکلات ما شانه از زیر بار مسئولیت خالی می کند و پشت سرش را نگاه هم نمی کند. ما در ترم بهار سال 85 با تمام مشکلات پیش رویمان و کمی وقت خبرنامه ویژه انجمن را آماده انتشار کرده و به هفته آخر ترم رساندیم و این در صورتی بود که به ما این اطمینان داده شده بود که مجوزی برای انتشار نشریه نیاز نیست و اگر دکتر کسایی موافقت کنند خبرنامه اجازه چاپ خواهد داشت، که با کمال تاُسف در آخرین لحظه به ما خبر دادندکه باید از شورای فرهنگی مجوز تهیه کنیم و بدون مجوز از شورای فرهنگی اجازه چاپ نداریم. وتا حالا که حدوداٌ پنج ماه از آن موقع میگذرد هیچ گونه جوابی برای درخواستمان نشنیده ایم. وما که نمی توانستیم دست روی دست بگذاریم چاره ای ندیدیم جز اینکه فایلهای PDF خبرنامه را بر روی وبلاگ قرار دهیم تا حداقل قسمتی از زحمات دوستان جبران شود .
و حالا با وجود مشکلاتی که برای خبرنامه فرهنگی انجمن به وجود آمده نیروی خود را بر روی نشریه علمی تخصصی formath قرار داده ایم .نشریه ای که قبلاٌ مجوز آن گرفته شده و مشکلی در اجازه انتشار آن نداریم . اما به قول استاد امیرآبادی اگر وضع به همین منوال پیش برود و نتوانیم مکان ثابت و بودجه کافی برای خود دست و پا کنیمهمین نشریه هم حداقل یکی دو شماره بیشتر دوام نخواهد اورد. اما با تمام این حرفها به قول استاد سیف این عشق به کار است که ما را در کنار هم قرار داده و مانع از فروپاشی انجمن شده و این مشکلات برای همه انجمن ها در همه جا بوده و هست وتلاش ما تا به اینجا بر خلاف جریان آب شنا کردن بوده که همین خود کم موضوعی نیست.
به قول یکی از دوستان ما که نمی توانیم با داشتن یک مکان ثابت اظهار وجود کنیم حداقل میتوانیم با فعالیت های خود ،با وبلاگ ،نشریه ،خبرنامه ،کلاسهای آموزشی و.....اظهار وجود کنیم تا شاید به چشم بیاییم و یاد ما هم بیفتند و دلشان بسوزد و بخواهند یک مکانی هم به ما بدهند و بودجه مان را هم خرج قسمتهای دیگر نکنند.
با تمام این مشکلات ما امید خود را ازدست نداده ایم و عزم خود را جزم کرده ایم تا با قدرت پیش رویم و اولین شماره نشریه رامنتشر کرده و حرفی برای گفتن داشته باشیم.
و این طور که به نظر میرسد با همیاری اساتید و گروه با انجمن به زودی ای مشکلات به پایان خواهد رسید و کارهای ناتمام دوستان به ثمر خواهد رسیددر این راه به کمک اساتید ، گروه و علی الخصوص دانشجویان نیاز داریم و منتظر حضور آنها در انجمن هستیم.